Λαχτάρα για φιλί

Ο Τζούλιαν μπάρνς είναι εκτακτος συγγραφέας.Ο "παπαγάλος"του είναι το εικονίσμα μου.{κρίμα που δεν κυκλοφορεί πια..}Ο τρόπος γραψίματος του διαπνέει και τον δικό μου.Ετσι θέλω να πιστευω.Ξεκινάει ας πούμε να σου μιλάει για ενα αγαλμα,και καταλήγει να σου αναλύει περί προσωπικής αποτυχίας και αλλά τέτοια νόστιμα.Πριν αρκετό καιρό εβγαλε κι αυτό το βιβλίο 

Οταν βγήκε αυτό το βιβλίο,κι ενω τον γουστάρω τρελλά,αρνιόμουν να το πάρω.Βλέπεις μιλάει για τον θάνατο.Κανονικά αυτά τα βιβλία,είναι για ηλικίες ανω των 65 και βάλε,για να προετοιμαστείς υποτίθεται για την μεγάλη εξοδο.Αλλα ο χρόνος κι ο θάνατος χρόνια δεν κοιτάζουν

Αλλά δεν είναι δουλειές αυτές

Να προετοιμάζεις τον ευατο σου για κάτι τόσο πολύ αγριο?

Συγγνώμη κιόλας,αλλά δεν θα πάρω.Τουλάχιστον για την ωρα.Γιατί τζούλιαν μου,εχω κάποιες επείγουσες δουλίτσες να κάνω τα επόμενα 40 χρόνια,οπότε πηγαίνεις εσυ,ετοιμάζεις το εδαφος,κι οταν βγει το γκαζόν με το καλό θα ρθω να το κουρέψουμε παρέα

Αλλά τελικά το πήρα,αχρείαστο να ναι ,αλλά το πήρα.Και το διαβάζω,οχι τόσο εντατικά οσο θα θελα,αλλά το μαθημά μου το παίρνω.Βέβαια σ`αυτό το μάθημα παίρνω πάντα αριστα γιατί το ξέρω απο τα γεννοφάσκια μου,γιατί εν αντιθέση με τον μπαρνς που δεν εχει δει ανθρωπο να πεθαίνει,εγω εχω δεί και εχω παραδεί,και το συμπέρασμα είναι,πως δεν υπάρχει πιο αγριο θέαμα απ`αυτό ,ιδιως οταν αυτός που πεθαίνει είναι ο πιο δικός σου ανθρωπος.

Αυτές τις μέρες πηγαίνω στον Αγιο Σάββα.Δεν ξέρω αν ο εν λόγω Αγιος πέθανε απο καρκίνο,και τον τιμά η επιχείρηση,αυτό που ξέρω πάντως είναι  οτι εδω μέσα τα ευρα ζωντανεύουν και τους πεθαμένους,κοινώς ειναι να μην σου τύχει.Οπως στην Αρετή που εκανε μαστεκτομή.Αυτή η γυναίκα είναι πάρα πολύ θαραλέα,οχι επειδή το δέχτηκε ,καμιά γυναίκα δεν το δέχεται,αλλά ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετωπίζει:Με τον τρόπο που εχουν οι εξυπνοι ανθρωποι να αντιμετωπίζουν ζόρικες καταστάσεις:Με χιουμορ."Δεν θα πεθάνω ε?με ρωτάει και με κοιτάει βαθιά στα μάτια."Οχι βέβαια,πως πίστεψες κάτι τέτοιο..Εχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας της λεω αλλά με ατακάρει αμέσως.¨Ναι αλλά με τις χημειοθεραπείες τι γίνεται?Θα μου πέσουν τα μαλλιά..Με φαντάζεσαι  καραφλή?Αίσχος θα μαι..Η αλήθεια είναι πως δεν την φαντάζομαι.Αλλά της είπα πως αν γίνει κάτι τέτοιο,θα της πάρω ενα τουρμπάνι,σαν αυτά που φορούσε η Ερθα Κιτ και θα κάνει σώου..Γέλασε με την ψυχή της.Μου εξομολογήθηκε επισης πως πριν κάνει την επέμβαση,ενιωσε την ανάγκη να νιώσει  για υστατη φορά το χάδι πάνω στο στήθος της."Σκέψεις που κάνω  η τρελλή..."μου ειπε αλλά δεν μιλούσε η ιδια.Η Σάρα Κεην μιλούσε εκεί που λέει.."..εγω..καθε που..παρακάλαγα νασουν εσυ οταν εγω..καθε που..."Οπως καταλαβαίνεις με διέλυσε.Για ενα λεπτό εγινε συγγραφέας και δεν το μάθε ποτέ.