ο πατέρας μου είχε αστρα και σιρίτια στα μυαλά

Ενώ ο δικός σου είχε μόνο μυαλά.Καλά στερεωμένα για να μην φαίνονται οι ραφές.

τους ζηλεύω τέτοιους πατεράδες.Θα θέλα και γω να χω ενα τέτοιο,να με σπρώξει στα 13 μου να μάθω μια τέχνη της προκοπής.
Ας πούμε καλλιτεχνικό πατινάζ,μανικιουρίστα,κάτι τελος πάντων που να προσδίδει καλλιτεχνική οντότητα.Να την σπεκουλάρει.

να μην ελπίζω πως μια μέρα θα γίνω κάτι.Θέλω με το που θα γεννηθώ να είμαι κάτι,κάτι που να είναι αστραφτερό και να διαρκεί,κάτι που να τυφλώνει αμα τη εμφανίσει.
αλλά δυστυχώς που τέτοια τύχη.

Βλέπεις ο μπαμπάς μου με ηθελε φαναρτζή{ναι αλήθεια σου λέω}η εστω κοσμηματόπωλη.Αλλά ευτυχώς για καλή τύχη και των δυο μας κανένα ονειρο δεν επιτεύχθει,κι ετσι μείναμε με τις προσδοκίες.

Πάλι καλά να λες.Γιατί θα μπορούσαν να ηταν τα πράγματα χειρότερα απο τι είναι ,αλλά εγω με το γρανιτένιο χαραχτήρα που εσμίλευσα με εκανε να αντισταθώ σθεναρά  και στα σενάρια του μπαμπά μου,αλλά και στα πούστικα σενάρια της τύχης,η οποία παρεπιπτοντως  ηταν πολύ καριόλα,αλλά εγω στην εκανα κουκλίτσα.


Ενω η μοίρα της τζούλιας αστραφτερή.Ετσι προοιονιζόταν.
Βλέπεις ο μπαμπάς  φιλόδοξος ως το τελευταίο ονύχο του είχε άλλα σενάρια

Σου λέει το παιδί μου εχει καλό γονίδιο,που να ψάχνεται τώρα δεξιά κι αριστερά με εργόχειρα και λιβανωτά,ας την ρίξω κατευθείαν στα βαθιά,κι αν πνιγεί πνίγηκε,κι απο παιδιά αλλο τίποτα.

Αν δεν μου κάτσει αυτό,θα μου κάτσει το άλλο{Στογικά μου βαμπίρ.Πατεράδες της απελπισίας.Σας αγαπώ}

Ετσι ενα πρωί καταγάλανο της  αφησε στο κουκλίστικο δωμάτιο της ενα τεράστειο δώρο :Ενα μεγάλο καθρέφτη,και πάνω εκεί είχε καρφιτσώσει κι ενα γράμμα.Η τζούλια ταράχτηκε οσο να ναι,γιατί εκείνη την ωρα διάβαζε την μαντάμ μποβαρύ,γιατί ηταν παιδί που επαιρνε τα γράμματα,και οτι ηταν ετοιμη να γράψει ενα ποιήμα,τσάφ! της σκάει το δώρο.Το ανοίγει λοιπόν το δώρο,βλέπει το καθρέφτη,εντυπωσιάζεται ακόμη μια φορά,γιατί ηξερε πόσο ομορφη είναι απο τότε,κι ανοίγει με περιέργεια το γράμμα.
Βλέπεις δεν ηξερε ποιός ηταν ο παραλήπτης,μολις κατάλαβε οτι το είχε γράψει ο  μπαμπάκας της εβαλε τα κλάματα.Συγκινήθηκε πολύ

Εγραφε λοιπόν το γράμμα:

Κορίτσι μου.Αυτό που βλέπεις αυτό είσαι.Μην αμφιβάλεις ποτέ  για σένα και μην δίνεις σημασία στα αλλα βρωμόπαιδα που σε λένε χαζή ξανθιά.
Διότι εσυ τζούλια μου είσαι γεννημένη ξανθιά,και οι γεννημένες ξανθες αυτού του κόσμου παίρνουν κεφάλια.
Εσένα παιδί μου σου χρωστάνε οσα  σου χρειάζονται:Κότερα,τζάγκουαρ,σπίτια στην εκάλη,ολα στα πόδια σου.

Οι αντρες παιδί μου είναι μαλάκες και στερούνται νοήματος,και συ γεννήθηκες για να δίνεις νόημα στη ζωή ενός πλούσιου αντρα ,πλην μαλάκα.

Αλλά επειδή ομως τoυ μαλάκα του αρέσει πολύ η επίδειξη,χρειάζεσαι κάτι συνοδευτικό,εκτός απο το σαρωτικό σου βλέμμα,χρειάζεσαι ας πούμε ενα τίτλο ομορφιάς.

Πόσο χρονώ είσαι?11?Μοιάζεις σχεδόν 15.Εχεις ανάπτυξη ντίβας
Στα 15 σου θα πας στα καλλιστεία,εκεί οπως καταλαβαίνεις θα βγείς πρώτη,αν δεν βγείς θα πετάξεις το τίτλο,ξέρεις τώρα θα κάνεις δήθεν την ενοχλημένη ωστε να τσιμπίσουν τα κανάλια για να γίνει ντόρος


Ε μετά θα πάρουμε τον ψινάκη που είναι μέσα στα κόλπα,και θα σε κάνει πρώτη φίρμα,δεν ξέρω σε τι,και ουτε με νοιάζει,αλλά θα σε κάνει

Εχω ενα κτήμα στη λούτσα,φτάνει για να τον πληρώσουμε

Αλλά ξέρεις κάτι τζούλια μου?Για ολα αυτά χρειάζονται και κάποιες θυσίες κι απο τη μεριά σου.

Να,ας πούμε πρέπει να τιθασεύσεις το πάθος σου για τις σοκολάτες.δεν είπα να μην τις τρώς ,να τις τρώς,αλλά μετά να τρέχεις στη τουαλέτα να τις ξερνάς.

κι η μαμά σου το ιδιο εκανε,για αυτό βγήκες τόσο ομορφη εσύ,
ακού με που σου λέω,στην αρχή θα ναι δύσκολα,αλλά θα συνηθίσεις,ολα συνηθίζονται,τέτοιους ωραίους εμετούς μόνο εσύ θα  κάνεις στο κόσμο ολο.
αλλά να το ξέρεις,μια μέρα θα επιβραβεύτείς για οσα στερείσαι.Τώρα θέλω να σου πώ κάτι αγάπη μου που θα πληγώσει πολύ  την ψυχούλα σου,γιατί εγώ μια μέρα θα σ`αρνηθώ οπως θα σ`αρνηθούν κι οι φίλοι κι ολημερής θα σε ξεφωνίζουμε στα κανάλια.Αλλά να το ξέρεις αυτό το ξεφωνητό θα χει πολύ αγάπη μέσα του,τόση αγάπη που μπορεί να σκεπάσει κάθε μελλοντική μαλακία σου.

Εγώ ακόμη κι απο μακρυά θα μαι κει για να σε στερξω,κι ας μην το θες παιδί μου,γιατί τότες θα είσαι μεγάλη και τρανή και  και θα μ`αρνηθείς και συ.Αλλά εγώ θα σ`αγαπώ.

Ακόμη και θεόχαζη ξανθιά να καταντήσεις που λέει ο λόγος ,εγω θα στάθω στο πλάι σου.

Με αγάπη ο πατέρας σου.


Η τζόύλια μόλις διάβασε και την τελευταία πρόταση ξέσπασε σε λυγμούς απο την χαρά της


Απο κείνο το βράδυ ξεκινούν ολα μιας και κείνο το βράδυ κατάλαβε το πόσο περίφημα θα τα πάει  στη ζωή,και πόσες

αδικες ψυχές θα τσακίσει στο πέρασμα της
Αγκάλιασε λοιπόν το καθρέφτη κι αποκοιμήθηκε ευτυχισμένη...κι οχι δεν είδε την Λαμπίρη να την ανακρίνει,αλλά ενα εκθαμβωτικό θρόνο οπου απο κάτω χιλιάδες λαού την αποθέωναν..Κοιμήσου ομορφο μυαλό μου,είπε τοτε στον ευατό της....Εχουμε τόσα ταξίδια να ονειρευτούμε....
....απο τότε το ονειρό της αγνοείται....